3 Daa schreibst aft dös gantze Gsötz aufhin, wennst umhinkimmst eyn dös Land, wo dyr Herr, dein Got, dir gibt, dort wo Höng und Milich fliessnd, wie s dyr Herr, dyr Got von deine Vätter, dir verhaissn haat.
4 Wenntß über n Jordn umhintrochen seitß, solltß die Stäin, wie i s gsait haan, auf n Berg Gärizim aufrichtn und mit Kalch weissn.
5 Dort sollst yn n Herrn, deinn Got, aynn Altter aus Stäin baun. Dönn Stain derffst aber nit haun.
6 Aus gantze Stäin baust yn n Herrn, deinn Got, dönn Altter und bringst drauf yn n Trechtein, deinn Got, Brandopfer dar.
7 Dort bringst aau Heilsopfer dar; iß s dort und bi froelich vor n Herrn, deinn Got!
8 Und auf d Stäin schreibst dös gantze Gsötz deuttlich zo n Lösn aufhin.
9 Dyr Mosen und de brenderischn Priester gsagnd zo n gantzn Isryheel: Bi staet und los, Isryheel: Gnaun heint bist du s Volk von n Herrn, deinn Got, wordn.