6 Aus gantze Stäin baust yn n Herrn, deinn Got, dönn Altter und bringst drauf yn n Trechtein, deinn Got, Brandopfer dar.
7 Dort bringst aau Heilsopfer dar; iß s dort und bi froelich vor n Herrn, deinn Got!
8 Und auf d Stäin schreibst dös gantze Gsötz deuttlich zo n Lösn aufhin.
9 Dyr Mosen und de brenderischn Priester gsagnd zo n gantzn Isryheel: Bi staet und los, Isryheel: Gnaun heint bist du s Volk von n Herrn, deinn Got, wordn.
10 Du sollst auf d Stimm von n Trechtein, deinn Got, losn und seine Geboter und Vorschriftn haltn, wie i dyr s heint auferlög.
11 Eyn n nömlichnen Tag befalh dyr Mosen yn n Volk:
12 Die Stämm sollnd si eyn n Gärizim obn aufstölln und s Volk sögnen, wenntß über n Jordn ent seitß: d Simeuner, Brender, Judner, Isyhärer, Joseffer und Bengymeiner.