33 Drachnfaim ist iener Wein; d Naaternzung speibt Gift und Gall.
34 I waiß gnaun schoon, was i tue, aau wenn s niemdd öbbs angeet non.
35 I vergilt, mein ist dyr Raach; daa werdnd s schaugn, wie s ienen geet! Lang habnd s niemer, hinst däß s kracht. S Urtl steet ja lang schoon föst.
36 Wider nimmt dyr Herr si an um sein Volk, wenn s iem grad dient. Denn er seght: Nix rüert si meer; kainer waiß meer, was yr sollt.
37 Und er sait: Wo seind s n ietz? Nix ist mit dönn Göttergschwerl!
38 Isst sein Fäistn ainer non; trinkt von n Opfer ainer Wein? Schicktß is her, für enk zuer Hilf! Also, kemmend s ietzet bald? -
39 Also, seghtß is ietz: Nur mi geit s; kain Götz schiesst mir dyrgögn! I bin Herr ob Löbn und Tood; i mach krank und wider gsund. Niemdd entwinddt si meiner Hand.