1 Hoertß dös Wort, ös Isryheeler, denn i mueß dös Klaglied ob enk singen:
2 Hingfalln ist Isryheel und steet aau niemer auf. Nidergstürt habnd s is in n aignen Land, und niemdd hilfft iem eyn d Hoeh.
3 Denn dös sait dyr Trechtein, mein Got: Daa, wo tauset auszieghnd, keernd grad hundert haim; und wo s hundert seind, seind s +gar grad zöne.
4 Drum sait dyr Herr zo de Isryheeler: Suechtß mi, naacher habtß aau s Löbn!
5 Suechtß aber nit Bettl auf, und geetß nit auf Gilgal; wallfarttß aau nit auf Schebbrunn! Gilgal werd verbannen; Bettl mueß aft untergeen.
6 Suechtß önn Herrn, dann habtß aau s Löbn! Tuetß is nit, kimmt yr über d Joseffer wie ayn Brand, wo Bettl verzört, aane däß s wer löschn kännt.
7 Ös machtß ja aus n Recht öbbs Gräuslichs; eyn n Bodm trettß is einhin!