9 I will meinn Gluetzorn bezwingen und nit so weit geen, Effreim z vernichtn. Schließlich bin i ja dyr Herrgot, nit ayn Mensch. I bin dyr Heilige ünter enk, und drum laaß i nit meinn Zorn an enk aus.
10 Sö gaand yn n Trechtein schoon wider naachfolgn! Brüeln gaat yr wie ayn Leeb, und dann kemmend seine Kinder voller Ergöbung zueher aus n Wöstn.
11 Voller Diemuet kemmend s aft aus Güptn wie Vögl und wie Taubn aus Surn. I laaß s haimkeern, daa wo s iener Nöst habnd, spricht dyr Trechtein.
12 Effreim will mi auf s Kreuz lögn, und hinterdruckt ist Isryheel zo mir. Und Judau wiglwaglt gan mir, aber yn seine Götzn, dene ist s treu.