1 Kemmtß, ietz geen myr zrugg zo n Trechtein! Wol haat yr üns Wunddnen grissn, aber dyrfür hailt yr üns aau wider. Verwunddt haat yr üns; der fäscht üns aau wider ein.
2 Naach zween Täg laasst yr üns wider auflöbn; und eyn n drittn richtt yr üns wider auf, däß myr vor seinn Antlitz löbn künnend.
3 Weih myr üns yn n Trechtein; tuen myr allss, däß myr n dyrkennend! Kemmen gaat yr so gwiß wie d Üecht. Kemmen gaat yr wie ayn Schüterer, wie dyr Langessrögn, der was d Erdn köckt.
4 Was soll i n blooß tuen mit dir, Effreim? Was fang i n grad an mit dir, Judau? Enker Lieb ist wie ayn Wölkerl eyn dyr Frueh; dyrhin ist s husig wie dyr Tau.