4 Dafetnturmgleich steet stolz dein Hals, gschützt durch ayn Brustwör, Stain in Stain gfüegt. Tauset Schildd göbnd iem Glanz und seinn Rued. Waffnen und Schildd von Röckn seind s all.
5 Und deine Hertzerln luegnd wie ayn Kiz, wie Gäzlnzwilling unt eyn de Lilgn.
6 Kimmt aft ayn Lüfterl, werdnd d Schätt aft lang, gee i zo n Mürrnberg, wo dyr Rauck waxt.
7 An dir ist allss schoen, wirklich, mein Schaz! Du haast kain Mailn nit; durnacht ist allss.
8 Von n Weissnberg kimm mit, o mein Braut! Laaß doch önn Gipfl von n Ämner hint; laaß doch önn Senir, Hermon und s Birg, daa wo d Leebn hausnd und Pantln lurnd!
9 Dirndl, mein Braut, du haast mi verhext; mi haast verzaaubert mit grad ainn Blik. Kaaum gstraalt ain Perl grad von deiner Kötn, wost um önn Hals haast, war s um mi gscheghn.
10 Dirnleyn, mein Braut, dein Minn ist so gschmach. Was wär ayn Wein gögn dös, wennst mi halst?! Dein Wieß riecht köstlich, bösser wie allss, geet über allsand Bälsn der Welt.