1 Dös ist s Buech von n Nähum aus Elkosch seine Schauenn. Geen tuet s um Nimf.
2 Dyr Trechtein ist ayn eifreter und röcheter Got; ja, röchen tuet yr si in seinn Gluetzorn. Yn seine Widersacher zaigt yr s gscheid, und seine Feindd habnd nix zo n Lachen.
3 Dyr Trechtein ist langmüetig, aber aau gro mächtig. Schuldignen laasst yr kainn ungstraafft. In aynn Zwirbl und Sturm kimmt yr dyrher; Wolkenn seind dyr Staaub unter seine Füess.
4 Er faudt yn n Mör zue und macht s trucken, und alle Flüss sacht yr bseihen. Welch seind Bäsn und dyr Kärml, und aau yn n Weissnberg seine Blüe'n seind verselkert.
5 Berg bibnd vor iem, und Hugln graatnd eyn s Wanken. D Welt schreit vor iem auf, d Erdn und de gantzn Leut, so bald yr auftaucht.
6 Wer kännt besteen vor seiner Wuet? Wer haltt yn seinn Gluetzorn stand? Sein Grimm greifft wie ayn Waldbrand umaynand, und Fölsn berstnd ausaynand vor iem.
7 Guet ist dyr Herr, ayn föste Burg, wenn s iewet naß eingeet. Er kümmert si um die, wo bei iem untersteend.