25 Sö gsagnd syr: "Mein, habtß dös gseghn, wie der schoon dyrherkimmt?! Der mecht y diend grad Isryheel auszannen. Dönn wenn öbber dyrschlüeg, mein, dönn machet dyr Künig zo aynn reichn Man. Er gaeb iem sein Tochter zo n Weib und erliess yn seiner Sippn Zins und Steuer."
26 Dyr Dafet gfraagt die Mannen bei iem umydum: "+Was, maintß ös, krieget der Man, wo dönn Pflister schlagt und d Schandd umbb Isryheel nimmt? Was ist n der Pflisterhaid gar schoon, däß yr d Hörscharn von n Löbgot dyrblecken derf?"
27 D Leut gantwortnd iem: "Ja, stimmt schoon; mit dönn kan der rechnen, der wo n dyrschlagt."
28 Sein öltester Brueder Elieb gyrlost dös, was yr mit de Mannen grödt, und er gazwidert önn Dafetn an: "Was bist n überhaaupts herkemmen? Haast +schoon öbbern Gscheidn gfunddn für deine Schaefln eyn dyr Wüestn? I waiß diend, wasst für ayn Krüppleyn bist! Gaffen mechst bei n Kampf, sünst nix!"
29 Daa gmaint dyr Dafet: "Fraagn werd myn wol non derffen, older?"
30 Dann gsuecht yr syr aynn Andern und gfraagt n dös Selbe. Und d Leut gantwortnd iem aau wider dös wie bei n eerstn Maal.
31 Wie bekannt wurd, was dyr Dafet gsait hiet, kaam dös aau hinst vor n Saul hin; und der ließ n holn.