40 naam seinn Stecken eyn d Hand, gsuecht syr fümf glatte Stäin aus n Bach und taat s eyn n Sak einhin. Dann naam yr d Schlauder und gstapft auf n Pflister zue.
41 Aau dyr Pflister gstöpft herum zo n Dafetn und sein Schildknapp vor seiner.
42 "Mein, was mecht n +der", gadenkt syr dyr Pflister, wie yr önn Dafetn saah. Dyr Dafet war ja non bluetjung, er war blond und gschaugt gschneidig aus.
43 Dyr Pflister gsait zo n Dafetn: "Ja, bin n i ayn Hund, däßst mit aynn Stecken dyrherkimmst?" Und er gverfluecht önn Dafetn bei seine Götter.
44 Er rief yn n Dafetn zue: "Kimm non her, Bürschleyn; dein Fleish künnend aft de Gramvögl und Raaubvicher abherfisln!"
45 Dyr Dafet gantwortt yn n Pflister: "Du ruckst mit n Schwert, Spieß und dyr Lantzn an; i aber kimm zo dir in n Nam von n Hörerherrn, von n Got der Scharn von Isryheel, dönn wost dyrzannt haast.
46 Heint gaat di dyr Herr mir auslifern. I dyrschlag di und hau dyr önn Kopf abher. D Leichnäm von n Pflisterhör laaß i heint non yn de Vögl und wildn Vicher, däß s is abfislnd. De gantze Welt sollt gspannen, däß Isryheel aynn Got haat.