21 weil yr syr gsait: "Dö gib i iem; dö sollt iem zo n Fallstrik werdn, däß yr yn de Pflister eyn d Höndd fallt." Dyr Saul gsait zo n Dafetn: "Auf zwai Jaar kanst mein Aidem werdn."
22 Yn seine Diener aber gschafft dyr Saul an: "Zwecktß yn n Dafetn ayn Weeng hin und stichltß: 'Was, du seghst doch, däß di dyr Künig mag und dyr gantze Hof aau; daa müessetst diend +sofort sein Aidem werdn künnen!'"
23 Ietz grödnd seine Diener yn n Dafetn yso hin. Dyr Dafet aber gaab iem an: "Ja, maintß n, däß dös yso ayn Kinderspil ist, yn n Künig sein Aidem z werdn? I bin und haan y nixn!"
24 De Diener gabrichtnd yn n Saul, was dyr Dafet drauf gsait hiet.
25 Dyr Saul gantwortt: "Richttß yn n Dafetn dös aus: Dyr Künig mecht nix als Brautpreis als wie d Vorhäut von hundert Pflister, als Raach an n Künig seine Feindd." Dyr Saul hiet nömlich eyn n Sin, önn Dafetn yn de Pflister eyn d Höndd falln z laassn.
26 Yn n Saul seine Amptsleut taatnd dös yn n Dafetn kund; und es war iem recht, wenn yr auf dö Weis yn n Künig sein Aidem werdn wurdd. Dyr Dafet gatroedlt nit und
27 gmacht si mit seine Leut auf n Wög. Er dyrschlueg zwaihundert Pflister, brang ienerne Vorhäut yn n Künig und glögt s vollzälig verder iem hin, dyrmit yr sein Aidem werd. Und dyr Saul gaab iem sein Tochter Michal zo n Weib.