5 Er haat sein Löbn auf s Spil gsötzt und dönn seln Pflister dyrschlagn. Dyr Trechtein haat durch iem yn Isryheel närrisch gholffen. Du haast ys diend selbn dyrlöbt und di drüber gfreut. Zwö willst di n dann ietz versündignen und unschuldigs Bluet vergiessn, wennst önn Dafetn aane sachhaftige Sach toetigst?"
6 Dyr Saul glost auf n Jonantn und schwor: "So waar dyr Herr löbt: Dyr Dafet werd nit umbrungen!"
7 Dyr Jonant rief önn Dafetn und gabrichtt iem allss. Dann brang dyr Jonant önn Dafetn zo n Saul, und dyr Dafet war wider eyn n Dienst bei n Saul wie vorher aau.
8 Daa war wider aynmaal ayn Krieg, und dyr Dafet zog wider gögn de Pflister eyn n Kampf aus. Er glögt s schwaer nider, und sö lieffend dyrvon.
9 Und wider aynmaal kaam ayn boeser Geist umbb n Trechtein über n Saul, dyrweil yr eyn dyr Stubn gsitzt mit n Spieß eyn dyr Hand und dyr Dafet auf dyr Ziter gspilt.
10 Daa haet dyr Saul önn Dafetn mit n Sper eyn d Wand anhingspiesst; der aber wich yn n Saul aus, und dyr Spieß grennt eyn d Wand einhin. Dyr Dafet floh und entrann dö Nacht. Non eyn derer Nacht
11 gschickt dyr Saul ain zo n Dafetn seinn Haus, däß s iem auflauernd und eyn dyr Frueh umbringend. Aber d Michal, yn n Dafetn de Sein, gwarnt n: "Wennst di nit non bei dyr Nacht verschlieffst, bringend s di eyn dyr Frueh um!"