5 Dyr Dafet gsait zo n Ächisch: "Wenn s dyr grad recht wär, laaß mi diend eyn Ort eyn s Land aushinzieghn! I bin y grad dein Knecht; daa brauch i doch nit glei bei dir eyn dyr Haauptstat wonen!"
6 Daa wis iem dyr Künig seln Tag non Zikläg zue, und dösswögn ghoert dös Ort heut non yn de Künig von Judau.
7 Ain Jaar und vier Maanet lang war dyr Dafet in n Land von de Pflister.
8 Dyr Dafet und seine Mänder zognd von Zeit zo Zeit zo Raaubzüg bei de Geschurer, Girser und Ämylecker aus, die was von ee de Gögnet auf Schur und Güptn zue gabwonend.
9 Dyr Dafet wenn ain anfiel, ließ yr kain Mannsbild und Weiberleut eyn n Löbn, naam d Schaaf und Rinder, Ösln, Kemmln und Gwänder mit und gakeert wider zo n Ächisch zrugg.
10 Wenn n der gfraagt, wo dyr Raaubzug dösmaal hingangen sei, gantwortt dyr Dafet: "Eyn n Sundergau umhin, zo de Judner" older "zo de Jerachmeeler" older "zo de Kener".
11 Wöder Männer non Weiber ließ yr eyn n Löbn und haet s auf Gätt mitgnummen, weil yr schih, däß s öbber aufbringen kännt, wo dyr Dafet +wirklich sein Gäu hiet. Yso gmacht yr s de gantze Zeit, wie yr bei de Pflister war.