10 Daa kaam dyr Herr zo iem und rief wie zeerst aau schoon: "Sämyheel, Sämyheel!" Und dyr Sämyheel gantwortt: "Röd, Herr, denn dein Diener lost!"
11 Dyr Trechtein gsait zo n Sämyheel: "Waarlich, i gaa öbbs tuen in Isryheel, däß yn aynn Iedn, dös wo s sebt, Hoern und Seghn vergeet.
12 Seln Tag gaa i allss vollzieghn, was i yn n Eli seiner Trucht androot haan.
13 I haan iem ankündigt, däß i sein Haus für allzeit straaf zwögns dene Übltaatn, wo er dyrvon gwisst haat. Dös Schlimmste war, däß yr s yn seine Sün nit gwört haat.
14 Drum haan i yn n Haus Eli gschworn, däß sein Schuld aau durch Opfer und Gaabn in Eebigkeit nit gsuent werdn kan."
15 Dyr Sämyheel blib hinst eyn d Frueh aushin lign, und dann gmacht yr de Türn von n Herrn seinn Templ auf. Er farcht si aber dyrvor, yn n Eli öbbs von dönn Gesicht z verzöln.
16 Daa rief dyr Eli önn Sämyheel: "Sämyheel, mein Sun!" Er gantwortt: "Daa bin i!"