7 Auf geet s, Ziener, woß in Bäbl wontß; nix wie wögg!
8 Dös sait dyr Hörerherr, der was mi mit Rued gan de Völker gschickt haat, wo enk zuer Beuttn gmacht habnd: Wer +enk öbbs tuet, der kimmt myr eyn n Augapfl anhin.
9 I ziegh nömlich schoon mit dyr Hand gögn ien aus, yso däß s de Gfangnen von ienerne aignen Bsaessn werdnd. Daa gaatß is gspannen, däß mi dyr Hörerherr gschickt haat.
10 Jubltß und freutß enk, Ziener! I kimm nömlich und gaa mittn bei enk wonen, sait dyr Trechtein.
11 Wenn s so weit ist, schliessnd si männig Völker yn n Trechtein an; sö gaand mein Volk sein, und i won mittn in dir, o Zien. Dann waisst ys, däß mi dyr Hörerherr gan dir gschickt haat.
12 Dyr Trechtein aber gaat in n Heilignen Land wider Judau in Bsiz nemen als sein uraigns Volk. Und Ruslham macht yr wider zo seiner Lostat.
13 Staet ietz vor n Trechtein, allss, was löbt! Denn er tritt vürher aus seiner heilignen Wonung.