10 Dönn hasstß, der wo si vor n Gricht für s Recht einsötzt; und dönn habtß dick, der wo grad d Waaret sait.
11 Weilß yn de Örmstn +aau non öbbs abherzwicktß und ien eyn dyr Schrann ayn Traidsteuer aufhinhautß, drum mauertß zwaar beerige Häuser, aber wonen gaatß aft +nit drinn. Ös lögtß enk pfundige Weinberg an, aber von dönn Wein dyrvon dyrwischtß +nix.
12 I kenn ja enkerne viln Vergeehen und enkerne zalloosn Sünddn. Ayn Unschuldiger ist bei enk ayn arme Sau. Bestöchen laasstß enk, und ayn Armer braucht s bei enk vor n Gricht gar nit pröbln.
13 Daa ist s waarhaft dös Gscheider für aynn Verständdlichnen, däß yr s Mäul haltt, so arg ist de Zeit.
14 Trachttß naach n Guetn, nit naach n Übl; naacherd habtß aau s Löbn! Dann ist aau dyr Trechtein, dyr Hörerherr, mit enk, wieß allweil so schoen bettß.
15 Hasstß ys Übl, liebtß dös Guete; und schaugtß, däß s vor n Gricht gerecht abhergeet! Öbby ist ja dyr Trechtein, dyr Hörerherr, yn de überblibnen Joseffer dann +doch non gnaedig.
16 Dös sait dyr Trechtein, dyr Hörergot: Wost aau hinschaust, werd grad trauert; auf allsand Gassnen werd "Wee! Wee!" gschrirn. De Bauernleut holnd s zo dyr Klag einher, und de Trauersinger laassnd s kemmen.