15 Hasstß ys Übl, liebtß dös Guete; und schaugtß, däß s vor n Gricht gerecht abhergeet! Öbby ist ja dyr Trechtein, dyr Hörerherr, yn de überblibnen Joseffer dann +doch non gnaedig.
16 Dös sait dyr Trechtein, dyr Hörergot: Wost aau hinschaust, werd grad trauert; auf allsand Gassnen werd "Wee! Wee!" gschrirn. De Bauernleut holnd s zo dyr Klag einher, und de Trauersinger laassnd s kemmen.
17 In allsand Weinberg werd aau grad non trauert, weil i zo n Straaffen durch di durchschreit, spricht dyr Trechtein.
18 Auf n Herrn seinn Tag brauchtß enk nit freun; dös sag i enk glei! Der bringt enk gar nix; nän, so schoen +ist der nit!
19 Dös ist, wie wenn ains yn aynn Leebn auskimmt und aft von aynn Bern angfalln werd. Older er kimmt und habt si an dyr Mauer ein, und dann beisst n ayn Schlang.
20 Wie d Finster ist yn n Herrn sein Tag; liecht ist daa glei gar nix.
21 Enkerne Föster künnend myr schoen staet gstoln bleibn; enkerne Feiern höngend myr bei n Hals ausher.