17 "Zwö habtß n s Sündopfer nit an aynn Weihort gössn? Es ist öbbs Hoohheiligs; und ös habtß is schließlich dyrfür kriegt, däßß yn dyr Gmain d Schuld wöggnemtß, indemtß is vor n Herrn versuentß.
18 Sein Bluet wurd ja nit hinein eyn s Heiligtuem brungen. Drinn haettß ys Fleish össn solln, wie i s angorddnet haan."
19 Dyr Ären aber gaab yn n Mosenn z bedenken: "Ja, aber heint +habnd d Leut iener Sünd- und Brandopfer vor n Herrn darbrungen, und zamtdönn haat mi öbbs Sölchers troffen! Wenn ietz heint i dös Sündopfer gössn haet, wär s aft yn n Herrn wol recht gwösn?"
20 "Ja, daa, main i, haast aau wider recht", gaab dyr Mosen zue.