9 Öbber gsait myr: "Schreib auf: Saelig, wer zo n Lämpl seiner Hoohzyt gladn ist!" Dann gsait yr zo mir: "Dös derffst myr schoon glaaubn; dös haan i von n Herrgot selbn."
10 Und i fiel iem z Füessn, däß i n anbett. Er aber gwört grad ab: "Nän, blooß nit! I bin aau grad ayn Knecht wie du und deine Brüeder, wo bei n Iesennzeugniss bleibnd. Önn Herrgot, +dönn bett an! Denn dyr Iesen haat s Zeugniss glifert, und dyr Geist haat d Weissagung göbn."
11 Dann saah i önn Himml offen, und daa war ayn Schimml. Und sein Reiter haisst "dyr Treue und Waarhaftige". Gerecht ist yr, bei n Richtn und bei n Kriegfüern.
12 Wie Flammenn warnd seine Augn, und auf seinn Haaupt trueg yr ayn Wösn Stirnräiff. Ayn Nam war iem anhingschribn, dönn wo grad er yllain kennt.
13 Anglögt war yr mit aynn bluetdurchtrönktn Gwand, und sein Nam haisst: "ys Wort Gottes".
14 D Himmlshörer in härberne Gwänder gfolgnd iem auf Schimmln naachher.
15 Ayn Ritterschwert kaam aus seinn Mäul; d Völker gaat yr mit dönn niderlögn. Und er herrscht aft über ien mit eisern Sepfer, und er trett de Torggl mit n Raachzorn Gottes, von n Fürstn von dyr Bschaffenheit.