1 Mein, dös solltß +aau wissn, was für aynn schwaeren Strauß däß i für enk und de Glaauber z Lauditzn auszfechtn haan, und aau für allsand +Andern, wo mi nie litzlich kennenglernt habnd!
2 Sö sollnd dyrmit ja wider Muet kriegn und zammhabn in dyr Lieb, dyrmit s zuer vollen Einsicht kemmend und dös göttliche Ghaimniss kennenlernend, önn Kristn nömlich.
3 In iem ist der gantze Schaz zo n Finddn, d Weisheit und Erkenntniss.
4 Dös höb i dösswögn yso vürher, dyrmit enk niemdd mit iewign aynn Gebrächt verlaitt.
5 Aau wenn i litzlich von enk weit wögg bin, bin i doch in n Geist bei enk. Voller Freud segh i, wie allss bei enk sein Orddnung haat und wie höbig däßß in n Glaaubn an n Kristn steetß.
6 Naachdemtß önn Iesenn Kristn als Herrn angnummen habtß, müesstß ietz schoon aau in iem löbn und wandln.
7 Bleibtß in iem verwurtzlt und gründdt auf iem, und höbig in dönn Glaaubn, wie yr enk gleert wordn ist. Und hoertß nit auf zo n Danken!
8 Göbtß Obacht, däß enk niemdd mit Leern und Arnumen verlaitt, die wo grad Menschnwerch seind und Satzungen von derer Welt, aber nix mit n Kristn z tuenn habnd.
9 Denn in iem yllain wont wirklich s gantze Wösn Gottes.
10 Durch iem seitß aau ös dyrvon erfüllt, denn er ist s Haaupt von alle Mächt und Gwalttn.
11 In iem seitß aau ös beschnitn wordn, aber nit mit n Mösser, sundern wie s dyr +Krist göbn haat: Er scherpt ainn s Sünderwösn wögg.
12 Mit dyr Taauff wurdtß mit n Kristn eingrabn, aber aau mit iem dyrwöckt, durch n Glaaubn an de Kraft Gottes, der was n aus n Tood dyrwöckt haat.
13 Ös wartß toot auf enkerne Sünddn aufhin, weil enker Sünderwösn non nit verweitert war. Dyr Herrgot aber haat enk mit n Kristn mitaynander löbndig gmacht und üns d Sünddn allsand gschenkt.
14 Er haat dönn Schuldschein gögn üns gstrichen und d Forderungen dyrvon gögn üns znichtgmacht. Er haat n tilgt, indem däß yr n eyn s Kreuz anhinghöftt haat.
15 De boesn Englmächt haat yr entwaffnet und an n Pfranger gstöllt und durch n Heiland drüber gsignumftt.
16 Drum kan enk niemdd wögn Speis und Trank an older wögn aynn Föst, sei s ietz dyr Neumaand older aau dyr Sams.
17 Dös allss ist grad ayn Schat von dönn, was kemmen gaat. Was n schmeisst, önn Schat, dös ist dyr Krist.
18 Laasstß enk von niemdd von n Stockerl stürn, der wo auf Diemuet macht und Englfrümmigkeit, waiß Got was füre Schauenn ghaat habn mecht und si aufblaast, wie s zo n Traun glei +gar nit pässt!
19 Ayn Sölcherner haat s niemer mit n Haaupt, mit n Kristn. Aus dönn waxt ja dyr gantze Leib mit seine Walttwaxn und Glaicher, wie s dyr Herrgot sacht.
20 Ös seitß mit n Kristn gstorbn und also toot für d Menschnsatzungen. Warum tuetß dann aber, wie wenntß non in dyr Welt wärtß, und laasstß enk was waiß i was vürschreibn?:
21 "Glang +daa nit hin; iß +dös nit; rüer +dös nit an!"
22 Dös allss werd ee verbraucht und ist dyrmit dyrhin. Dös habnd syr allss grad Menschn aus de Finger gsuzlt.
23 Zwaar wirkt dös +schoon allss bsunders weis, dös Frümmlertuem, dös Diemuetghab und dö gantze Köstigung. Werd haat s aber kainn; es befridigt grad de Gfallsucht.