28 Wenn enk aber öbber hinweist: "Dös habn myr fein yn ünsern Got gweiht!", naacherd laasstß is steen, und zwaar zwögns +dönn und seinn Gwissn, wenn
29 0
30 aau an sir dö Fraag daa berechtigt ist: "Zwö soll i mein Freiheit durch aynn Andern sein Gwissn einschrönken laassn? Wenn i dankbar mitiß, warum kännt myr dann wer an, wo i doch yn n +Herrgot dank?"
31 Wie dyrwöll, obß ietz össtß older trinktß older sunst öbbs tuetß, tuetß is allss zo n Herrgot seiner Eer!
32 Göbtß niemdd aynn Anstooß, wöder yn de Judn, non yn de Haidn, non yn de Kristner!
33 Machtß is wie i; aau i schau, däß i s müglichst yn aynn Iedn rechtmach, und nit, däß s +mir öbbs bringt, sundern däß s yn de Andern frummt, dyrmit däß s saelig werdnd.