1 Iem haat s allweil schoon göbn. Mir habnd n selber ghoert und habnd n gseghn mit aigne Augn. Anschaun habn myr n künnen und anglangen mit de aignen Höndd. Er ist s Wort, ist s Löbn.
2 S Löbn ist kemmen, gseghn habn myr s, mir seind Zeugn dyrvon; und mir verkünddnd enk dös eebig Löbn, was bei n Vatern war und üns goffnbart wordn ist.
3 Iem, wo myr gseghn und ghoert habnd, verkünddn mir aau enk, dyrmitß aau ös ayn Gmainschaft mit üns habtß; und ünser Gmainschaft ist mit n Vatern und seinn Sun, yn n Iesenn Kristn.
4 Däß myr dös schreibn künnend, macht üns ayn Freud wie nonmaal was!