23 Wer laugnt, däß dyr Iesen dyr Sun ist, haat s aau mit n Vatern nit; wer n dyrgögn als Sun bekennt, der dyrkennt dyrmit önn Vatern.
24 Für enk giltt, däß *dös* weiter für enk zölt, was enk von Anfang an verkünddt wordn ist. Dann bleibtß aau ös in n Sun wie aau in n Vatern.
25 Und verhaissn haat yr üns dyrfür dös eebig Löbn.
26 Dös haan i enk ümbb de Sölchern gschribn, die wo enk verlaittn wollnd.
27 In enk aber bleibt der Geist, mit dönn wo er enk gsalbt haat; und ös brauchtß enk von niemdd öbbs verzöln laassn. Sein Geist bringt enk allss bei, und allss ist d Waaret und nit glogn. Bleibtß in n Sun, wie s enk d Salbung durch iem gleert haat!
28 Und ietz, meine Kinder, bleibtß in iem, däß myr nix zo n Scheuhen habnd und nit bloed daasteend, wenn yr widerkimmt!
29 Soß wisstß, däß yr grecht ist, dyrkenntß fein aau, däß ayn Ieds ayn Gotteskind ist, wenn s halt dös Grechte tuet!