37 Daa gsagnd s iem: "Ja, dyr Iesen von Nazerett kimmt vorbei!"
38 Daa rief yr: "Iesen, Dafetnsun, dyrbarm di diend ob mir!"
39 Die Leut, wo yn n Iesenn vorausgiengend, wurdnd änddig und fuernd n an: "Ietz halt aynmaal dein Goschn!" Er aber schrir allweil non lauter: "Dafetnsun, hab decht Erbarmen mit mir!"
40 Dyr Iesen blib steen und gschafft ain an, däß s n zueherweisnd. Wie dyr Blinde daa war, gfraagt n dyr Iesen:
41 "Was soll i n tuen für di?" Er gantwortt: "Mein, Herr, seghn mechet i halt wider künnen!"
42 Daa gsait iem dyr Iesen: "Dös kriegn myr schoon! Dein Glaaubn haat dyr gholffen."
43 Und auf dyr Stöll kunnt yr wider seghn. Daa pris yr önn Herrgot und gfolgt yn n Iesenn naach. Und allsand, wo dös gseghnd hietnd, globnd önn Herrgot.