20 Dann schloß yr s Buech, gaab s yn n Mösner und gsitzt si nider. Allss in dyr Samnung gschaut grad non auf iem hin.
21 Daa fieng yr an, ien darzlögn: "Heint haat si dös Schriftwort, woß gnetty ghoert habtß, erfüllt."
22 Sein Prödig kaam bei ien guet an; und sö gwundernd si, wie der guet prödignen künneb. Daa gfraagnd s aynand: "Dös ist y +schoon dyr Sun von n Joseff, older?"
23 Daa gaab yr ien an: "Ietz werdtß myr halt mit dönn altn Sprichwort kemmen: 'Dokter, mach di selber gsund! Wennst in Käffernaum so groosse Sachenn taan haast, wie myr ghoert habnd, naacherd tue s aau, wost dyrhaim bist!'"
24 Und weiter gmaint yr: "Dös Aine kan i enk sagn: Kain Weissag giltt öbbs in dyr Haimet.
25 Yso war s diend: In Isryheel gaab s grad gnueg Witibn zo n Eliesn seiner Zeit, wie s dreuaynhalb Jaar überhaaupt nit grögnt und dyr Sternholzhänsl über s Land kaam.
26 Aber zo kainer von ien wurd dyr Elies gschickt, nän, grad zo ainer in Zärfet bei Sidn.