9 Drauf gfüert n dyr Teufl auf Ruslham, eyn de Zinnenn von n Templ aufhin, und gsait iem: "Wennst dyr Sun Gottes bist, spring halt abhin,
10 denn in dyr Schrift haisst s: 'Yn seine Engln schafft yr an, di z hüettn.',
11 und: 'Sö gaand di auf de Höndd tragn, dyrmitst mit n Fueß nit an aynn Stain anhinrennst.'"
12 Daa gantwortt iem dyr Iesen: "D Schrift sait: 'Du sollst önn Herrn, deinn Got, nit auf de Prob stölln.'
13 Naach dene Anfechtungen ließ n dyr Teufl ayn Zeit lang steen.
14 Erfüllt von n Geist seiner Kraft gakeert dyr Iesen wider auf Gälau zrugg, und de Kund von iem gverbraitt si in dyr gantzn Gögnet.
15 Er gleert in de Samnungen; und allsand globnd n, wenn s von iem grödnd.