4 Bleibtß in dönn Haus, woß zuekeertß, hinst däßß wider weiterwandertß!
5 Wenn enk aber d Leut eyn Ort nit aufnemend, naacherd beutltß enk grad ab und geetß; dös ist Anklag gnueg!"
6 De Zwölfbotn trochend also aus und gwandernd von Dorf zo Dorf. Sö gverkünddnd d Froobotschaft und ghailnd überall de Kranken.
7 Dyr Vierfürst Heret ghoert dös allss, was daa yso lief, und gwaiß nit recht, was yr dyrvon haltn gsollt. Ain gmainend nömlich, dyr Johanns wär dyrstanddn,
8 Anderne, dyr Elies sei widererschinen, und wider Anderne, es wär iewign ayn Anderner von de altn Weissagn, was dyrstanddn wär.
9 Dyr Heret aber gsait syr: "Gee, önn Johannsn haan i decht selbn köpfen laassn! Wer +ist n naacherd der, von dönn wo myn de sölchern Sachenn verzölt?" Und er gwill n durchaus aynmaal tröffen.
10 De Postln kaamend zrugg und gabrichtnd yn n Iesenn allss, was s yso taan hietnd. Aft naam yr s mit und zog si mit ien öbbethin bei Bettseid umaynand zrugg, däß yr mit ien yllain ist.