22 Und ghasst werdtß von allsand zwögns meinn Nam; wer aber hinst auf d Lösst durchhaltt, der werd gröttigt.
23 Wenn myn enk in dyr ainn Stat verfolgt, fliehtß in ayn anderne! Aber dös Sel sag i enk aau: Bis dyr Menschnsun kimmt, seitß non lang nit mit allsand Isryheeler Stötn durchhin.
24 Ayn Schüeler steet nit über seinn Leerer und ayn Bsaess nit über seinn Herrn.
25 Dyr Jünger mueß zfridm sein, wenn s iem geet wie seinn Maister, und dyr Bsaess, däß s iem geet wie seinn Aigner. Wenn s ietz schoon önn Hausvatern Fleugnbegl schimpfend, naacherd eerst recht seine Hausgnossn.
26 Also ferchttß enk nit vor ien! Nix ist verborgn, was nit offnbar wurdd, und nix ghaim, was nit aufkaem.
27 Was enk i in dyr Finster sag, prödigtß dös bei n höllliechtn Tag; und was myn enk einhinwisplt, dös verkünddtß von de Dächer abher!
28 Ferchttß enk nit vor dene, wo önn Leib toettnd, yn dyr Seel aber nit ankünnend! Ferchttß enk lieber vor dönn, der wo önn Kerper zamt dyr Seel in dyr Höll zgrundrichtn kan!