15 Wie dyr Iesen daa draufkaam, zog yr si von daadl zrugg. Männig gfolgnd iem naach, und er ghailt allsand Kranken bei ien.
16 Aber er gunterschafft ien, däß s dös an de groosse Gloggn höngend.
17 Yso gsollt si erfülln, was durch n Weissagn Ieseien gsait wordn war:
18 "Daa, dös ist mein Knecht, dönn was i dyrkoorn haan, mein Gliebter, wo i Gfalln dran gfunddn haan. I laaß meinn Geist über iem kemmen, und er gaat yn de Dietn meinn Willn verkünddn.
19 Dös ist kain Zangger und kain Schreier nit, und mir gaat n nit auf de Gassnen plerrn hoern.
20 Dös knickte Roor bricht yr nit ab, und önn glimmetn Docht löscht yr nit aus, hinst däß yr s Recht zo n Sig gfüert haat.
21 Und auf iem gaand de Dietn iener Hoffnung sötzn."