24 De Zilln aber war schoon ayn Öttlych Meiln von n Land hinvon und wurd von de Wellnen herbeutlt, weil s aynn Gögnwind hietnd.
25 Wie s schoon draufer Frueh wurd, kaam auf aynmaal dyr Iesen dyrher; er gieng auf n See.
26 Wie n de Kebn über n See kemmen saahend, dyrschrackend s, weil s gmainend, dös müesset ayn Gspenst sein, und grad schrein taatnd s vor lautter Angst.
27 Dyr Iesen aber grödt ien guet zue: "Gee; +i bin s diend! Ferchttß enk decht nit!"
28 Auf dös hin gerwidert iem dyr Peeters: "Herr, wennst ys du bist, naacherd befilh, däß i auf n Wasser zo dir hingee!"
29 Dyr Iesen gsait: "Kimm!" Daa stig dyr Peeters aushin und gieng über s Wasser auf n Iesenn zue.
30 Wie s iem aber kaam, wie arg däß dyr Wind gieng, wurd iem Angst, und er wär draufer untergangen. Daa schrir yr: "Helfio, Herr!"