29 Daa fiel dyr Ander vor iem nider und gfleeht: 'Laaß myr doch non ayn Weeng Zeit! I zal dyr aau allss.'
30 Auf dös ließ si aber dyr Gläubiger nit ein, sundern er ließ n eyn s Hefn stöcken, hinst däß s Geld daa wär.
31 Wie de andern Glaibn dös saahend, fiel ien +nix meer ein. Sö giengend zo n Künig und gverzölnd iem dös brüewarm.
32 Daa ließ n dyr Künig rueffen und gstaucht n zamm: 'Ja, so ayn Mistkrüppl! Dein gantze Schuld haan i dyr gschenkt, weilst mi yso dyrbetlt haast.
33 Daa haet dyr diend dein Glaib aau yso dyrbarmen künnen wie du mir!'
34 Und in seinn Gift übergaab yr n yn de Fultterer, hinst däß yr allss zalt haet.
35 Netty yso gaat mein himmlischer Vater mit aynn Iedn von enk umgeen, der wo yn seinn Bruedern nit aufrichtig vergibt."