36 Draufhin gschickt yr anderne Knecht und meerer wie s eerste Maal, und mit dene gmachend s is gnaun yso.
37 Auf d Lösst gschickt yr seinn Sun hin, weil yr syr gadenkt: 'Vor meinn Sun werdnd s +diend ayn Achtung habn?!'
38 Wie de Pfächter önn Sun saahend, grödnd s unteraynand: 'Dös ist dyr Örbnem. Raeum myr n weiter; naacherd kemm myr auf seinn Bsiz!'
39 Und sö gapackend n, schmissnd n vür n Weinberg aushin und brangend n um.
40 Wenn ietz dyr Bsitzer von dönn Wingert kimmt, was werd der wol mit sölcherne Hauer tuen?"
41 Sö gaabnd iem an: "Der? Der werd dene Sauhundd ayn schröcklichs End pfraittn und önn Wingert an ain verpfachtn, die wo iem d Frücht ablifernd, wann s ausgmacht ist."
42 Und dyr Iesen gsait ien: "Habtß n dös nie in dyr Schrift glösn?: 'Der Stain, dönn wo d Maurer danhingstürt habnd, der ist ietz zo n Öggstain wordn. Vollbrungen haat s dyr Trechtein; ayn Wunder ist s in ünsre Augn.'