4 Dyr Iesen gantwortt: "Göbtß fein Obacht, däß enk niemdd in äbign laitt!
5 Denn vil gaand unter meinn Nam auftrötn und behaauptn, sö wärnd dyr Heiland; und die zieghnd aynn Hauffen Leut mit eyn d Irr.
6 Ös gaatß öbbs von Krieg hoern, Naachrichtn und Leumungen; aber laasstß enk dyrvon nit schröcken! Dös +mueß gscheghn, ist aber non nit s End.
7 Denn ain Volk gaat si gögn dös ander enbörn und ain Reich gögn dös ander; und waiß grad wo gaat s Hungersnoet und Erddstürungen göbn.
8 Dös ist aber allss eerst dyr Anfang von n Wee'n.
9 Dann werdtß ausglifert, gschraigt und umbrungen; und von allsand Völker werdtß zwögns meinn Namen ghasst.
10 Aft gaand männig von n Glaaubn abfalln, und unteraynand verkaauffend und hassnd sö si aau non recht.