18 Er gwaiß nömlich, däß s iem önn Iesenn grad aus Neid ausglifert hietnd.
19 Dyrweil dyr Plätt auf n Richterstuel gsitzt, ließ iem sein Weib ausrichtn: "Höndd wögg von dönn Man; der ist unschuldig! Wögn seiner hiet i heint bei dyr Nacht aynn gräuslichnen Traaum."
20 Inzwischn gwiglnd d Oberpriester und de Dietwärt d Menig auf, däß s yn n +Bräbbn sein Freilaassung fordernd, für n Iesenn aber d Hinrichtung.
21 Dyr Landpflöger gfraagt s also: "Wem von de Zween soll i ietz freilaassn?" Daa schrirnd s: "Önn Bräbbn!"
22 Daa gfraagt s dyr Plätt: "Was soll i n naacherd mit n Iesenn tuen, dönn was myn önn Kristn nennt?" Daa schrirnd s allsand: "Eyn s Kreuz anhin mit iem!"
23 Er gfraagt zrugg: "Was haat yr n Schröcklichs angstöllt?" Daa gaplerrnd s grad non läuter: "Eyn s Kreuz anhin mit iem!"
24 Wie dyr Plätt saah, däß nix meer zo n Machen war, sundern däß dyr Tümml allweil örger wurd, ließ yr ayn Wasser bringen, bot si vor allsand Leut draus und gyrschaint: "I bin unschuldig an n Bluet von dönn Menschn. +Ös höngtß drinn!"