23 Er gfraagt zrugg: "Was haat yr n Schröcklichs angstöllt?" Daa gaplerrnd s grad non läuter: "Eyn s Kreuz anhin mit iem!"
24 Wie dyr Plätt saah, däß nix meer zo n Machen war, sundern däß dyr Tümml allweil örger wurd, ließ yr ayn Wasser bringen, bot si vor allsand Leut draus und gyrschaint: "I bin unschuldig an n Bluet von dönn Menschn. +Ös höngtß drinn!"
25 Daa rief de gantze Menig: "Sein Bluet kemm über üns und ünserne Kinder!"
26 Daa ließ yr ien önn Bräbbn frei und befalh, önn Iesenn z gaisln und z kreuzignen.
27 Yn n Pflöger seine Harstner gfüernd aft önn Iesenn eyn s Richthaus ab und pfiffend de gantze Rott ausher.
28 Sö zognd n aus und glögnd iem aynn Krappmantl an.
29 Aft flochtnd s ayn Kroon aus Dern und gsötznd s iem auf und gaabnd iem aynn Stecken eyn de Zesme. Sö fielnd vor iem auf de Knie und gyrbleckend n: "Heil dir, Judnkünig!"