10 Schoon werd mit dyr Hack auf d Wurtzn von de Baeum anglögt. Ayn ieder Baaum, wo nit gscheid tragt, werd umghaut und verbrennt.
11 I taauf enk grad mit Wasser zo n Zaichen, däßß umstöcktß. Der aber, wo +naach mir kimmt, ist meerer wie i; und i wär s nit werd, iem aau grad de Kläpperln naachhinztragn. Er gaat enk mit n Heilignen Geist und mit Feuer taauffen.
12 Schoon haat yr d Worf eyn dyr Hand; der raeumt zamm auf n Dröshplaz, und dös gscheid! Önn Waitz bringt yr eyn seinn Traidkastn, de Bödschn aber gaat yr verbrennen mit eebignen Feuer."
13 Dyrselbn kaam dyr Iesen umbb Gälau eyn n Jordn abhin zo n Johannsn, däß yr si von iem taauffen laasst.
14 Dös war aber yn n Johannsn +gar nit recht, und er gmaint gan iem: "I müesset ja von +dir taaufft werdn, und daa kimmst du zo mir?!"
15 Daa gaab iem dyr Iesen an: "Nän, nän, dös pässt schoon! Dös ghoert allss zo n Herrgot seinn Willn dyrzue." Daa gaab dyr Johanns naach.
16 Kaaum war dyr Iesen taaufft und von n Wasser aushergstign, gieng dyr Himml auf; und er saah önn Geist Gottes wie ayn Taub auf sich abherkemmen.