5 D Ruslhamer, de gantzn Judauer und allsand an n Jordn umaynand zognd gan iem aushin,
6 gabkennend ienerne Sünddn und liessnd si von iem in n Jordn taauffen.
7 Wie dyr Johanns gagspannt, däß aynn Hauffen Mauchn und Sautzn zo dyr Taauff kaamend, gapackt yr s her: "Ja, ös Schlangennbruet, ös verhaute; wer haat n enk weisgmacht, ös kännttß yn n kemmetn Zorngricht auskemmen?
8 Daa müesstß schoon +zaign, däßß is mit dyr Bekeerung eerlich maintß!
9 Bilddtß enk diend nit ein, ös kännttß enk sagn: 'Was mechst n; mir habnd ja önn Abryham als Vatern!'! Dös Aine sag i enk: Wenn dyr Herrgot will, kan yr non aus dene Stäin Abryhamskinder machen.
10 Schoon werd mit dyr Hack auf d Wurtzn von de Baeum anglögt. Ayn ieder Baaum, wo nit gscheid tragt, werd umghaut und verbrennt.
11 I taauf enk grad mit Wasser zo n Zaichen, däßß umstöcktß. Der aber, wo +naach mir kimmt, ist meerer wie i; und i wär s nit werd, iem aau grad de Kläpperln naachhinztragn. Er gaat enk mit n Heilignen Geist und mit Feuer taauffen.