28 Und was ränttß enk denn wögn yn n Gwand abhin? Nemtß enk diend an de Lilgnen ayn Beispil, was wild waxnd: Kaine arechtt und spinnt von ien.
29 Aber i sag enk, nit aynmaal dyr Salman mit seiner gantzn Pracht war yso gwänddt wie aine von ien.
30 Wenn aber dyr Herrgot schoon s Ankraut so beerig eingwänddt, was heut non waxt und morgn schoon verbrennt werd, naacherd werd yr si diend um enk non vil meerer kümmern, ös Feickn!
31 Also ränttß enk nit und denktß nit allweil grad dran, wasß gan n Össn, Trinken und Anlögn habtß.
32 D Haidn habnd ja nix Anders eyn n Kopf. Enker himmlischer Vater waiß s schoon, däßß dös allss brauchtß.
33 Enk aber mueß s zvürderst um sein Reich und seinn Willn geen; naacherd gibt yr enk dös Ander ee allss dyrzue.
34 Tuetß enk also nit abhin, was morgn ist, denn daa geit s non Sorgn gnueg. Ayn ieder Tag haat +selbn schoon gnueg Hartsal."