22 Dyr Iesen gadraet si um; und wie yr s saah, gsait yr: "Denk dyr nix, Dirndl; dein Glaaubn haat dyr gholffen." Und schoon war s gsund aau.
23 Wie dyr Iesen aft eyn s Haus von dönn Vürsteeher kaam und d Floetter und de gantzn Klager saah,
24 gschickt yr s weiter: "Was mechttß n; dös Dirndl ist y gar nit gstorbn, dös schlaafft y grad." Daa glachend s n recht aus.
25 Wie s d Leut draufer aushingschafft hietnd, gschaut yr, däß yr durchhinkimmt und naam s Dirndl bei dyr Hand; und schoon stuendd s auf aau.
26 Dös wurd aft überall umydumverzölt.
27 Wie dyr Iesen weitergieng, kaamend zween Blinde naachher und schrirnd: "Dyrbarm di decht ob üns, Dafetnsun!"
28 Wie dyr Iesen haimkemmen war, kaamend de Blindn dyrher. Daa gfraagt yr s: "Also, ös glaaubtß dran, däß i enk helffen kan?" Sö gaabnd iem an: "Ja, Herr."