83 Αλλά παρ’ όλα αυτά που μας βρήκαν ως τιμωρία για τις βδελυρές μας πράξεις και τις μεγάλες μας αμαρτίες,
84 εσύ, Κύριε, μας τιμώρησες ελαφρότερα απ’ όσο αξίζαμε κι έτσι άφησες αυτό το υπόλοιπο του λαού να επιζήσει. Και τώρα που εμείς ξαναγυρίζουμε και παραβαίνουμε το νόμο σου κι ερχόμαστε σε επιμειξία με τα γύρω ακάθαρτα έθνη,
85 εσύ δεν οργίζεσαι εναντίον μας να μας καταστρέψεις τελείως και να μην αφήσεις κανέναν μας να ζήσει, να μείνουμε χωρίς απογόνους και χωρίς το όνομα του έθνους μας.
86 Κύριε του Ισραήλ είσαι πιστός σ’ εμάς, που άφησες να επιζήσει μέχρι σήμερα ένα υπόλοιπο του λαού μας.
87 Και τώρα είμαστε εδώ ενώπιόν σου με τις αμαρτίες μας, ενώ εξαιτίας τους δεν έχουμε το δικαίωμα να στεκόμαστε μπροστά σου».
88 Την ώρα που ο Έσδρας προσευχόταν και τα ομολογούσε όλα αυτά με κλάματα, πεσμένος στο έδαφος μπροστά στο ναό, συγκεντρώθηκε γύρω του πολύς λαός από την Ιερουσαλήμ, άντρες, γυναίκες και παιδιά, κι είχε ξεσπάσει μεγάλος θρήνος ανάμεσά τους.
89 Τότε ένας από τους Ισραηλίτες, ο Ιεχονίας γιος του Ιεήλου, φώναξε στον Έσδρα: «Πράγματι, αμαρτήσαμε στον Κύριο και πήραμε γυναίκες από τους ειδωλολατρικούς λαούς που κατοικούν στην περιοχή. Υπάρχει όμως ακόμα και τώρα ελπίδα για τον Ισραήλ.