86 Κύριε του Ισραήλ είσαι πιστός σ’ εμάς, που άφησες να επιζήσει μέχρι σήμερα ένα υπόλοιπο του λαού μας.
87 Και τώρα είμαστε εδώ ενώπιόν σου με τις αμαρτίες μας, ενώ εξαιτίας τους δεν έχουμε το δικαίωμα να στεκόμαστε μπροστά σου».
88 Την ώρα που ο Έσδρας προσευχόταν και τα ομολογούσε όλα αυτά με κλάματα, πεσμένος στο έδαφος μπροστά στο ναό, συγκεντρώθηκε γύρω του πολύς λαός από την Ιερουσαλήμ, άντρες, γυναίκες και παιδιά, κι είχε ξεσπάσει μεγάλος θρήνος ανάμεσά τους.
89 Τότε ένας από τους Ισραηλίτες, ο Ιεχονίας γιος του Ιεήλου, φώναξε στον Έσδρα: «Πράγματι, αμαρτήσαμε στον Κύριο και πήραμε γυναίκες από τους ειδωλολατρικούς λαούς που κατοικούν στην περιοχή. Υπάρχει όμως ακόμα και τώρα ελπίδα για τον Ισραήλ.
90 Ας υποσχεθούμε τώρα στον Κύριο με όρκο να διώξουμε όλες τις γυναίκες μας που πήραμε από τους ξένους λαούς, μαζί με τα παιδιά τους. Θα κάνουμε ό,τι νομίζεις σωστό εσύ και όσοι υπακούν στο νόμο του Κυρίου.
91 Είναι όμως δική σου ευθύνη. Σήκω και κάνε το, κι εμείς θα σε βοηθήσουμε».
92 Σηκώθηκε λοιπόν ο Έσδρας και όρκισε τους αρχηγούς των ιερέων και των λευιτών του Ισραήλ να κάνουν όπως υποσχέθηκαν.