22 Όταν φάνηκε η πρώτη ομάδα του Ιούδα, φόβος και πανικός κατέλαβε τους εχθρούς από την παρουσία του πανεπόπτη Θεού. Τότε τράπηκαν όλοι σε άτακτη φυγή, τρέχοντας άλλος εδώ κι άλλος εκεί, έτσι που πολλές φορές χτυπιούνταν μεταξύ τους και τραυματίζονταν από τα ίδια τους τα σπαθιά.
23 Ο Ιούδας και οι άντρες του τους καταδίωξαν με μεγαλύτερη ορμή και κατέσφαξαν από τους ασεβείς τριάντα χιλιάδες άντρες.
24 Ο ίδιος ο Τιμόθεος έπεσε στα χέρια των αντρών του Δοσίθεου και του Σωσίπατρου αλλά αυτός με πανουργία τούς παρακαλούσε να τον αφήσουν ελεύθερο. Τους έλεγε ότι οι γονείς των περισσοτέρων τους και μερικών τα αδέρφια ήταν στη διάθεσή του κι ότι οι άντρες του θα τους σκότωναν αν του έκαναν κανένα κακό.
25 Τους έδωσε, λοιπόν, επανειλημμένα διαβεβαιώσεις ότι θα έστελνε πίσω τους συγγενείς τους σώους και αβλαβείς κι έτσι τον άφησαν ελεύθερο, για να σωθούν οι δικοί τους.
26 Στη συνέχεια ο Ιούδας επιτέθηκε εναντίον του Καρνίου και του ναού της Αταργάτης και κατέσφαξε εκεί είκοσι πέντε χιλιάδες άτομα.
27 Μετά απ’ αυτήν την καταδίωξη και τις καταστροφές που έκανε, ο Ιούδας οδήγησε το στρατό του εναντίον της οχυρωμένης πόλης Εφρών, όπου κατοικούσε ο Λυσίας και μεγάλο πλήθος διαφόρων εθνοτήτων. Μπροστά στα τείχη είχαν παραταχθεί ρωμαλέοι νέοι άντρες και πολεμούσαν γενναία, ενώ μέσα στην πόλη υπήρχαν πολλές πολεμικές μηχανές και βέλη.
28 Οι Ιουδαίοι επικαλέστηκαν τον Παντοδύναμο, που συντρίβει τη δύναμη των εχθρών· κυρίεψαν την πόλη και σκότωσαν είκοσι πέντε χιλιάδες άντρες.