3 Κάποιος που λεγόταν Άλκιμος και ήταν πρωτύτερα αρχιερέας, είχε πρόθυμα υιοθετήσει τα ελληνικά έθιμα τον καιρό της επιμειξίας με τους εθνικούς. Αυτός ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γλιτώσει από τους Ιουδαίους ή να ξαναγίνει αρχιερέας και να υπηρετήσει στο θυσιαστήριο.
4 Γι’ αυτό ήρθε στο βασιλιά Δημήτριο το έτος 151 και του πρόσφερε ένα χρυσό στεφάνι, ένα φοίνικα και μερικά κλαδιά ελιάς, όπως συνηθιζόταν να προσφέρονται στο ναό. Εκείνη την ημέρα δεν προέβη σε καμιά άλλη ενέργεια.
5 Αργότερα, όμως, βρήκε την ευκαιρία να προωθήσει το παράλογο σχέδιό του, όταν προσκλήθηκε από το Δημήτριο στο συμβούλιό του και ρωτήθηκε ποιες ήταν οι προθέσεις και τα σχέδια των Ιουδαίων.Ο Άλκιμος ανέφερε σχετικά:
6 «Είναι κάτι Ιουδαίοι που ονομάζονται Ασιδαίοι· αυτοί με αρχηγό τον Ιούδα το Μακκαβαίο υποθάλπουν πολέμους κι επαναστάσεις και ποτέ δεν αφήνουν το έθνος σε ησυχία.
7 Εγώ έχω αποστερηθεί του αξιώματος του αρχιερέα, που το είχα εκ γενετής, αλλά ήρθα εδώ
8 πρώτα απ’ όλα γιατί ενδιαφέρομαι ειλικρινά για τα δικαιώματα του βασιλιά και, δεύτερον, επειδή θέλω το καλό των συμπατριωτών μου, γιατί όλο το έθνος μας υποφέρει φοβερά από τις ανοησίες των ανθρώπων που προανέφερα.
9 Εσύ, βασιλιά, τα ξέρεις όλα αυτά. Φρόντισε, λοιπόν, για τη χώρα μας και για το έθνος μας, που πιέζεται από παντού, με την καλοσύνη σου, που τόσο πρόθυμα τη δείχνεις προς όλους.