1 Βγάλε, Ιερουσαλήμ, από πάνω σου τα πένθιμα! Πέταξε τα κουρέλια που σκεπάζουν την ταλαιπωρία σου και ντύσου τη λαμπρή, την αιώνια δόξα του Θεού.
2 Φόρεσε το πανωφόρι της δικαιοσύνης του Θεού, βάλε στο κεφάλι σου την ένδοξη μίτρα του Αιωνίου,
3 γιατί ο Θεός θα δείξει σ’ όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη τη λαμπρότητά σου.
4 Θα ονομαστείς με το όνομα που θα σου δώσει ο Θεός για πάντα: «Ειρήνη που στηρίζεται στη σωτηρία, και δόξα που πηγάζει από το σεβασμό προς το Θεό».
5 Σήκω, Ιερουσαλήμ, και στάσου σ’ ένα ψηλό μέρος και κοίταξε προς τα ’κει που ανατέλλει ο ήλιος, να δεις τα παιδιά σου· συγκεντρώνονται από ανατολή και δύση με την εντολή του Αγίου και χαίρονται γιατί τους θυμήθηκε ο Θεός.
6 Βγήκαν από σένα πεζοί και σύρθηκαν στην αιχμαλωσία από τους εχθρούς, αλλά τώρα ο Θεός τούς επαναφέρει σ’ εσένα δοξασμένους, σαν να είναι πάνω σε βασιλικό θρόνο καθισμένοι.
7 Ο Θεός διέταξε να χαμηλώσουν τα ψηλά βουνά και οι αιώνιοι αμμόλοφοι, και να γεμίσουν τα φαράγγια, για να ισοπεδωθεί η γη και να βαδίσουν οι Ισραηλίτες με ασφάλεια κάτω απ’ τη δόξα του Θεού.
8 Με του Θεού την εντολή, τα δάση κι όλα τα αρωματικά δέντρα πρόσφεραν τη σκιά τους και το άρωμά τους στους Ισραηλίτες.
9 Πράγματι, ο Θεός θα οδηγήσει τον ισραηλιτικό λαό με χαρά κάτω από το φως της δόξας του· μετά θα τους δείξει την ευσπλαχνία του και θα τους λυτρώσει.