3 Οι Ιουδαίοι έτρεφαν αμείωτη αγάπη και αφοσίωση στους Έλληνες βασιλιάδες.
4 Επειδή όμως σέβονταν το Θεό και ζούσαν σύμφωνα με το νόμο του, αρνούνταν να φάνε τα φαγητά που έτρωγαν όλοι οι άλλοι. Γι’ αυτό πολλοί δεν τους συμπαθούσαν.
5 Επειδή όμως διακρίνονταν για την καλή και δίκαιη συμπεριφορά τους προς όλους τους ανθρώπους, είχαν αποκτήσει την εκτίμηση των εθνικών.
6 Βέβαια, οι φανατικοί εθνικοί δε λάμβαναν καθόλου υπόψη τους τη πανθομολογούμενη καλή διαγωγή των Ιουδαίων.
7 Έτσι, για να εξηγήσουν την άρνησή τους να προσκυνήσουν το βασιλιά και με την αποχή τους από ορισμένες τροφές, διέδιδαν ότι οι Ιουδαίοι δεν ήταν φιλικοί προς το βασιλιά ούτε προς το στρατό αλλά ήταν εχθροί και αντίθετοι σε κάθε βασιλική ενέργεια. Υπήρχε, λοιπόν, μεγάλη δυσφήμιση εναντίον των Ιουδαίων της υπαίθρου.
8 Οι εθνικοί όμως που κατοικούσαν στην πόλη και που δεν είχαν ζημιωθεί σε τίποτα, έβλεπαν την ανεξήγητη αναταραχή σε βάρος των Ιουδαίων και τις ταραχές που γίνονταν, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε για να τους βοηθήσουν. Αλλά επειδή η κατάσταση γινόταν αφόρητη, προσπαθούσαν να τους παρηγορήσουν.
9 Αγανακτισμένοι έλεγαν ότι η κατάσταση θ’ αλλάξει, γιατί δεν ήταν δυνατό να αφεθεί έτσι να καταστραφεί ένα τόσο μεγάλο έθνος, που κανένα κακό δεν τους είχε κάνει.