1 «Ο βασιλιάς Πτολεμαίος ο Φιλοπάτωρ, εύχομαι υγεία και χαρά στους στρατηγούς της Αιγύπτου και σ’ όλους τους διορισμένους στις διάφορες θέσεις.
2 Υγιαίνω και εγώ και τα παιδιά μου, γιατί ο μεγάλος Θεός κατευθύνει τα πράγματα σύμφωνα με την επιθυμία μου.
3 »Μερικοί από τους φίλους μου παρακινημένοι συχνά από κακές προθέσεις εναντίον μου με έπεισαν να συγκεντρώσω σε ένα μέρος τους Ιουδαίους που ζουν στο βασίλειό μου και να τους τιμωρήσω όχι με οποιεσδήποτε τιμωρίες αλλά σαν να ήταν επαναστάτες.
4 Με διαβεβαίωναν μάλιστα ότι δε θα πάνε ποτέ καλά οι υποθέσεις του κράτους μας, εξαιτίας του μίσους που τρέφουν οι Ιουδαίοι σ’ όλα τα έθνη όπου κατοικούν, μέχρις ότου τιμωρηθούν.
5 Αυτοί λοιπόν είναι που οδήγησαν τους Ιουδαίους δέσμιους και τους κακομεταχειρίσθηκαν σαν ζώα, χειρότερα κι από προδότες. Χωρίς καμιά ανάκριση και εξέταση προσπάθησαν να τους φονεύσουν, γεμάτοι σκληρότητα αγριότερη κι από εκείνη που πρόβλεπε ο νόμος των Σκυθών.
6 Εγώ τους απείλησα σκληρά για όλα αυτά, επειδή δείχνω σε όλους τους ανθρώπους την επιείκειά μου και μόλις και μετά βίας τους χάρισα τη ζωή, αφού πείσθηκα ότι ο επουράνιος Θεός υπερασπίζεται με ασφάλεια τους Ιουδαίους και αγωνίζεται στο πλευρό τους, όπως κάνει ένας πατέρας για τα παιδιά του.
7 Σκέφτηκα τη σταθερή φιλία που έχουν προς εμάς και τη συμπάθειά τους για τους προγόνους μας, και δίκαια τους απάλλαξα από κάθε κατηγορία, από οποιονδήποτε κι αν προερχόταν.
8 Έτσι διατάζω καθέναν από σας να τους αφήσετε να επιστρέψουν όλοι στα σπίτια τους και κανένας πουθενά και με κανένα τρόπο να μην τους βλάψει ή να τους χλευάσει για τα αδικαιολόγητα παθήματά τους.
9 Και να έχετε υπόψη σας ότι αν κάνουμε κάτι κακό εναντίον τους ή γενικά τους στενοχωρήσουμε, θα έχουμε εχθρό απέναντί μας όχι κάποιον άνθρωπο αλλά τον ύψιστο Θεό. Αυτός υπερισχύει πάνω από κάθε δύναμη και οπωσδήποτε θα μας εκδικείται στον αιώνα γι’ αυτά που κάναμε.»Να είστε καλά!»
10 Όταν πήραν οι Ιουδαίοι την επιστολή αυτή, δε βιάστηκαν αμέσως να ετοιμαστούν να φύγουν αλλά ζήτησαν από το βασιλιά να τους επιτρέψει να τιμωρήσουν όπως έπρεπε εκείνους από τους συμπατριώτες τους Ιουδαίους, που χωρίς κανείς να τους υποχρεώσει, είχαν εγκαταλείψει τον άγιο Θεό και είχαν παραβεί το νόμο του.
11 Επισήμαναν επίσης στο βασιλιά ότι εκείνοι που είχαν παραβεί τις θείες εντολές για χάρη της καλοπέρασής τους, δεν επρόκειτο να χειρισθούν καλά ούτε του βασιλιά τις υποθέσεις.
12 Ο βασιλιάς πίστεψε ότι του έλεγαν την αλήθεια κι αφού τους απηύθυνε διάφορες φιλοφρονήσεις, τούς έδωσε την άδεια να φονεύουν ελεύθερα σε όλη την επικράτεια και χωρίς καμιά ειδική διαταγή ή ενημέρωσή του, όλους όσοι είχαν παραβεί το νόμο του Θεού.
13 Τότε αυτοί εγκωμίασαν κατά πώς έπρεπε το βασιλιά· οι ιερείς τους και όλος ο λαός αναφώνησαν: «Αλληλούια!» Και αναχώρησαν από το παλάτι πανευτυχείς.
14 Οι Ιουδαίοι άρχισαν να τιμωρούν με παραδειγματική σκληρότητα φονεύοντας κάθε ομοεθνή τους που συναντούσαν στο δρόμο και είχε μιανθεί.
15 Την ημέρα εκείνη φόνευσαν πάνω από τριακόσους άνδρες και πανηγύρισαν από τη χαρά τους, γιατί είχαν εξολοθρεύσει τους βέβηλους.
16 Αυτοί όμως που είχαν μείνει πιστοί στο Θεό μέχρι θανάτου, απόλαυσαν πλήρη σωτηρία και αναχώρησαν από την πόλη στεφανωμένοι με διάφορα ευώδη λουλούδια, ευχαριστώντας με χαρούμενες φωνές και δοξολογώντας με μελωδικούς ύμνους το Θεό των προγόνων τους, τον αιώνιο σωτήρα του ισραηλιτικού λαού.
17 Όταν έφτασαν στην Πτολεμαΐδα, η οποία ονομαζόταν «ροδοφόρος», επειδή το έδαφός της ήταν πρόσφορο για να καλλιεργούνται τριαντάφυλλα, τους περίμενε εκεί ο στόλος για εφτά μέρες. Με κοινή απόφαση που πήραν
18 έκαναν εκεί συμπόσιο για τη σωτηρία τους. Ο βασιλιάς τούς είχε χορηγήσει γενναιόδωρα όλα τα αναγκαία για να φτάσει καθένας μέχρι το σπίτι του.
19 Όταν βγήκαν στη στεριά με ειρήνη και με τις πρέπουσες πάλι δοξολογίες, αποφάσισαν να γιορτάσουν και εκεί τις ημέρες αυτές για τον καιρό που ήταν στην ξένη χώρα.
20 Ξεχώρισαν αυτές τις μέρες και τις έγραψαν σε αναμνηστική στήλη και στη θέση όπου έκαναν το συμπόσιο ίδρυσαν ένα ναό. Μετά αναχώρησαν καθένας για το σπίτι του αβλαβείς και ελεύθεροι, από την ξηρά, από τη θάλασσα ή μέσω του ποταμού, γεμάτοι χαρά γιατί είχαν σωθεί με τη διαταγή του βασιλιά.
21 Τώρα οι Ιουδαίοι είχαν αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη από πρωτύτερα απέναντι στους εχθρούς τους. Απολάμβαναν τιμή και σεβασμό, χωρίς καθόλου να ανησυχούν για τις περιουσίες τους ότι κανένας θα τους τις έβλαπτε.
22 Όλοι έπαιρναν πίσω τα πράγματά τους που είχαν κατασχεθεί και όσοι από τους εθνικούς τούς είχαν πάρει κάτι, τους το επέστρεφαν με πολύ φόβο, γιατί ο μεγάλος Θεός είχε κάνει θαύματα για την πλήρη σωτηρία τους.
23 Ας είναι δοξασμένος ο λυτρωτής του ισραηλιτικού λαού για πάντα. Αμήν.