12 Παρ’ όλα αυτά, ο βασιλιάς πληροφορήθηκε ότι οι Ιουδαίοι της πόλης έβγαιναν κρυφά από την πόλη πολύ συχνά για να θρηνήσουν την άδοξη συμφορά των συμπατριωτών τους.
13 Τότε οργίστηκε και διέταξε να κάνουν και σ’ αυτούς ακριβώς τα ίδια, όπως και στους έγκλειστους, επιβάλλοντάς τους ακριβώς την ίδια τιμωρία.
14 Διέταξε ακόμη να καταγραφούν όλοι οι Ιουδαίοι ονομαστικώς, όχι για να εργαστούν στα καταναγκαστικά έργα, όπως είχε διαδοθεί αρχικά, αλλά, αφού βασανιστούν με τα διατεταγμένα βασανιστήρια, να εξολοθρευτούν μέσα σε μια μέρα.
15 Η απογραφή τους γινόταν με απάνθρωπη βιασύνη και ζηλευτή επιμέλεια από την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση επί σαράντα μέρες χωρίς να μπορεί να τελειώσει.
16 Στο μεταξύ ο βασιλιάς, πάντα ευδιάθετος και πανευτυχής, διοργάνωνε σ’ όλους τους ειδωλολατρικούς ναούς φαγοπότια. Με τη σκέψη παρασυρμένη μακριά από την αλήθεια και με στόμα βέβηλο επαινούσε τα είδωλα που ήταν κουφά και δεν μπορούσαν να τους μιλήσουν ή να τους βοηθήσουν, και ξεστόμιζε για τον ύψιστο Θεό βλάσφημα λόγια.
17 Αφού όμως πέρασε το χρονικό διάστημα που προαναφέρθηκε, οι γραμματείς ανέφεραν στο βασιλιά ότι δεν μπορούσαν να τελειώσουν την απογραφή των Ιουδαίων, γιατί το πλήθος τους ήταν αμέτρητο.
18 Επιπλέον, οι περισσότεροι βρίσκονταν στην ύπαιθρο, άλλοι ακόμα δεν είχαν συγκεντρωθεί στα σπίτια τους και άλλοι ήταν σε διάφορους τόπους, ώστε ήταν αδύνατο σ’ όλους τους στρατηγούς της Αιγύπτου να τους συγκεντρώσουν.