16 Στο μεταξύ ο βασιλιάς, πάντα ευδιάθετος και πανευτυχής, διοργάνωνε σ’ όλους τους ειδωλολατρικούς ναούς φαγοπότια. Με τη σκέψη παρασυρμένη μακριά από την αλήθεια και με στόμα βέβηλο επαινούσε τα είδωλα που ήταν κουφά και δεν μπορούσαν να τους μιλήσουν ή να τους βοηθήσουν, και ξεστόμιζε για τον ύψιστο Θεό βλάσφημα λόγια.
17 Αφού όμως πέρασε το χρονικό διάστημα που προαναφέρθηκε, οι γραμματείς ανέφεραν στο βασιλιά ότι δεν μπορούσαν να τελειώσουν την απογραφή των Ιουδαίων, γιατί το πλήθος τους ήταν αμέτρητο.
18 Επιπλέον, οι περισσότεροι βρίσκονταν στην ύπαιθρο, άλλοι ακόμα δεν είχαν συγκεντρωθεί στα σπίτια τους και άλλοι ήταν σε διάφορους τόπους, ώστε ήταν αδύνατο σ’ όλους τους στρατηγούς της Αιγύπτου να τους συγκεντρώσουν.
19-20 Ο βασιλιάς κατηγόρησε τότε τους στρατηγούς με σκληρότητα ότι είχαν δωροδοκηθεί για να μηχανευθούν τη ματαίωση της απογραφής· τελικά όμως, όταν αυτοί του απέδειξαν ότι ακόμα και το χαρτί και οι πέννες που χρησιμοποιούσαν για την καταγραφή είχαν τελειώσει, πείσθηκε απόλυτα.
21 Αυτό βέβαια ήταν έργο της ακαταμάχητης φροντίδας εκείνου που από τον ουρανό βοηθάει πάντοτε τους Ιουδαίους.