14 «Δοξασμένος είσαι, Θεέ, και δοξασμένο το όνομά σου για πάντα, και δοξασμένοι όλοι οι άγιοι άγγελοί σου! Με ταλαιπώρησες αλλά με λυπήθηκες, και έκανες να ξαναδώ το γιο μου τον Τωβία».
15 Ο Τωβίας μπήκε στο σπίτι με χαρά και ανήγγειλε στον πατέρα του τα θαυμαστά γεγονότα που του είχαν συμβεί στη Μηδία.
16 Τότε βγήκε ο Τωβίτ να προϋπαντήσει τη νύφη του στην πύλη της Νινευή με χαρές και δοξολογίες στο Θεό. Όσοι τον έβλεπαν να βαδίζει μόνος του απορούσαν που έβλεπε, και ο Τωβίτ διακήρυττε ότι τον είχε βοηθήσει ο Θεός.
17 Όταν ο Τωβίτ πλησίασε τη Σάρρα τη νύφη του, της ευχήθηκε και της είπε: «Καλώς ήρθες, κόρη μου· ας είναι δοξασμένος ο Θεός, που σ’ έφερε κοντά μας· να ’ναι καλά κι ο πατέρας σου και η μητέρα σου!»
18 Τότε χάρηκαν και όλοι οι συμπατριώτες του στη Νινευή.