14 Βγήκε, λοιπόν, και ανακοίνωσε ότι ζούσε ο Τωβίας.
15 Τότε ο Ραγουήλ δόξασε το Θεό μ’ αυτά τα λόγια: «Σου αξίζει Θεέ να σε δοξολογούν όλοι με καθαρή και αφοσιωμένη καρδιά. Όλοι οι πιστοί σου και τα δημιουργήματά σου ας σε δοξολογούν. Όλοι οι άγγελοί σου και οι εκλεκτοί σου ας σε ευλογούν για πάντα!
16 Δοξασμένος είσαι γιατί με γέμισες χαρά· δε μου συνέβη αυτό που φοβόμουν, αλλά μας συμπεριφέρθηκες με μεγάλη αγάπη.
17 Δοξασμένος είσαι, γιατί λυπήθηκες δυο μοναχοπαίδια· δείξ’ τους, Κύριε, το έλεός σου και κάνε να τελειώσει η ζωή τους με υγεία, χαρά και αγάπη».
18 Μετά διάταξε τους υπηρέτες να σκεπάσουν τον τάφο.
19 Ο Ραγουήλ έκανε σ’ αυτούς γαμήλιο συμπόσιο, που κράτησε δεκατέσσερις μέρες.
20 Και πριν τελειώσουν οι μέρες της γαμήλιας γιορτής, έβαλε τον Τωβία να του υποσχεθεί με όρκο ότι δε θα φύγει πριν τελειώσουν οι δεκατέσσερις μέρες του γάμου.